time to pack! Meeeh inpakfobie!

Wat is er moeilijker dan de keuze tussen 17 paar schoenen, 40 paar sokken, 87 truitjes en een triljoen andere dingen. Nu weet ik het zeker, ik heb een inpakfobie!
Op het moment van schrijven gutst het zweet nog steeds van mijn voorhoofd. Dat ik op een zolderkamertje zit waar het altijd warm is in de zomer is bijzaak, wat me echt angstzweet bezorgd is dat de berg met 'Maybe's (items die momenteel niet van levensbelang lijken maar dat wel zouden kunnen zijn of worden in de toekomst) maar niet kleiner wil worden!!
Waar 34.8 kilo normaal staat voor anorexia, is het voor mij op het moment de bepaler van mijn levensvreugde(en vooral ellende). Dit miezerige gewicht is namelijk het maximum aantal kilootjes (dit mensonterende aantal verdiend een verkleinwoordje) dat ik dinsdagochtend op de bagageband mag deponeren(inc. handbagage).
Een update is op zijn plaats:
De shitload aan precious belongings die ik op dit moment mee zou willen nemen is net genoeg om een containership te laten zinken.
Veel tijd om te treuren heb echter ik niet (afgezien dat ik mezelf vanavond in slaap zou kunnen huilen, mmm tempting).
Morgenochtend wordt de laatste vaccinatie erin geduwd,staat er nog een happy family (with boyfriends &Cosmo) photoshoot in de duinen van zandvoort op het programma en wordt het laatste avondmaal genuttigd op een sfeervolle locatie (of vreetschuur).
Dinsdagochtend zal ik op onothodoxe tijd door mijn wekker uit mijn bed gejaagd worden om op tijd met mammie de trein naar Schiphol te pakken, zodat we ruimschoots de tijd hebben om te janken, briezen en snotteren onder het genot van een frappuccino chocolat.

Een kleine schets van wat me de komende dagen te wachten staat:
Vanuit schiphol vlieg ik via Atlanta naar Guadalajara (ik heb al 13 verschillende manieren bedacht om Guadalajara (verkeerd) uit te spreken:D)
Vanuit het vliegveld ga ik met de taxi naar Hostel Tequila (puur gekozen voor de naam, het zwembad en de ligging waren bijzaak) om de eerste vijf dagen in een luxe residentiele suite te verblijven. Het laatste heb ik misschien ietsipietsie aangedikt (zoveel schelen een mug en een olifant ook niet). In werkelijkheid slaap ik met 7 metgezellen (strangers) in een gemoedelijke ruimte met 4 stapelbedden in een riante 15 vierkante meter. Het majestieuze zwembad is 3 bij 3, maar wel gedecoreerd met mozaiek en een fontijntje waar drie druppels water per uur uit komen. Voor sommige mensen zou dit misschien genoeg zijn om me voor gek te verklaren, ik geef je niet direct ongelijk maar zelf zag ik wel wat in het tarief (11,46 per nacht incl ontbijt) en het leek me wel een geinige manier om gelijk nieuwe mensen te leren kennen (freaks zal ik in details beschrijven:)) Klein puntje van zorg is de mogelijke bonenconsumptie van mijn kamergenoten en hoe zich dit vertaald in natuurlijke gasvorming.

Nadat ik in deze dagen het centrum (en uitgaansleven) een beetje verkend hoop te hebben is het tijd om twee weken in retraite te gaan om mijn spaans wat op te krikken! Ik heb een talenschool gevonden waar ik twee weken lang 5 uur spaanse les per dag krijg terwijl ik verblijf bij een mexicaans gastgezin. Deze mensen kunnen mijn leven zuur of plezierig maken, ik beide gevallen zal mijn spaans er wel op vooruit gaan (ik het eerste geval zal ik misschien een iets aggressiever vocabulair ontwikkelen).
Tijdens deze twee weken hoop ik een leuke kamer te vinden (met mexicanen of een paar andere exchange students) om deze de komende maanden te veranderen in mijn zwijnenstal.
Aansluitend zal de introductie op de uni van start gaan en wordt het tijd om mijn moeder ervan te overtuigen dat ik ook in Mexico zit voor educatieve doeleinden. Maar laten we niet te ver op de zaken vooruit lopen (zeker niet op het educatieve gedeelte)!
Ik heb het voornemen om regelmatig mijn vingers een vreugdedansje te laten doen op het toetsenbord om met jullie te kunnen delen wat voor freaks ik ontmoet,hoe het gesteld staat met de gasontwikkeling van mijn kamergenoten (en of ik ooit over mijn bonenfobie heen kom), masterrecipes die ik op doe, wanneer er traantjes rollen en alle andere experiences waarbij ik jullie het lachen, gieren en brullen niet wil ontnemen.

Zoals je misschien in de gaten hebt zou ik nog makkelijk drie uur door kunnen ratelen uit excitement maar het is tijd om mezelf in slaap te huilen!


Hasta Luego:)