Viva mexicana

Na de eerste twee daagjes in dit zonnige paradijs, waar het af en toe giet (zoals nu) is een update wel op zijn plaats.

Breaking headline op dit moment (kwart voor acht sochtends) is dat de halve beneden verdieping onder water staat. Ik ben er nog niet helemaal uit of het komt door de stortvloed aan regen (het hostel heeft een soort binnenplaatsje met een open dak) of mijn uitgebreide zeepsopsessie in de douche. Ik heb geen verwijten naar mijn hoofd geslingerd gekregen maar vond het wel lichtelijk verdacht dat heel onze kamer blank stond op het moment dat ik de douche uitkwam. Laten mijn koffers nu net op het enige droge stukje in de kamer staan (nee ik heb het niet met voorbedachte een watersnoodramp proberen na te bootsen!).



Een 'beknopte' samenvatting van de afgelopen twee dagen:


Bij de incheckbalie op Schiphol kwam een ik oude bekende tegen. waar ik vroeger kon wegkwijnen voor de tv bij het zien van deze flamboyante persoonlijkheid, was het vandaag afschuw en haat dat de boventoon voerde, vooral toen Cruella de Vil (de persoon in kwestie) mij de rekening van 100 euro presenteerde omdat mijn koffer 6 pietluttige kilo's te zwaar was (mijn pruillip en smeekbede lieten deze vriendelijke Delta medewerkster koud). Dankbaar was ik toen mama haar creditcard trok en na een laatste bezoekje aan de starbucks was de tijd daar om mammie een laatste knuffeltje te geven en het avontuur tegemoet te gaan.
Het blijft me altijd weer verbazen hoe makkelijk je met alles en iedereen aan de praat raakt als je alleen reist.
Bij de gate ontmoette ik een volumieus gepensioneerd stel uit New Orleans, de dame (een typisch amerikaase cruisetijger) vertelde met een glimlach op haar gezicht dat haar huis de overstroming van 2005 helaas niet overleefd had en dat ze dutch anscestors heeft, stammend uit de 17e eeuw (desondanks kwam haar nederlandse vocabulair niet verder dan tot ziens). Haar ogen gingen pas echt twinkelen toen ze me vertelde wat haar favoriete duitse worst was.
In het vliegtuig naar Atlanta zat ik naast een turkse chemistry studente die na haar vakantie bij haar ouders weer terug moest naar de USA. Haar schat van een moeder had haar zelfgebakken turkse broodjes meegegeven. Benieuwd naar haar kookkunsten besloot ik er eentje te proberen. Echter na één hap was ik er vrij zeker van dat ik mijn tanden trakteerde op een baksteen ipv een bakbroodje (eigenlijk had ik naar het recept moeten vragen, nieuwsgierig of er echt cement in zou zitten). Uit beleefdheid heb ik het toch maar opgepeuzeld (woow this is delicious), vooral omdat ik geen evacuatieplan voor ogen had om de kiezerbreker onopgemerkt te laten verdwijnen. Mijn 'ik-drink-net-zo-veel-gintonic-totdat-ik-in-slaap-val-strategy ging helaas niet op tijdens deze vlucht (deze keer geen unlimited supply of licor helaas).
De vlucht van Atlanta naar Guadalajara was voorbij voordat ik er erg in had. Een rij voor mij zat een Nederlander die tien jaar geleden een semester gestudeerd heeft in Guadalajara en zo verknocht is geraakt aan de stad en het land dat hij nooit meer is weggegaan.
Hij vertelde dat er ongeveer 15 permanente expats in Guadalaja leven en hetzelfde aantal tijdelijk. Elke maand is er een dutch expat meeting waar alle nederlanders samen komen in restaurant 'het druifje', het enige nederlandse restaurant in guadalajara (natuurlijk heb ik mezelf hiervoor uitgenodigd:P).
In guadalajara aangekomen, nam ik taxi naar het hostel waar ik de komende vijf dagen verblijf.
De taxichauffeur had zeker een authentieke rijstijl, als je duizend keer links, rechts en rechtdoor gaat heb je het niet helemaal op een rijtje in mijn beleving (tevens bleek hij analfabeet te zijn, iets was kaartlezen niet echt bevorderd). Echt een prestatie dus dat hij mij op de plaats van bestemming heeft kunnen brengen.

In was intussen over mijn moeheid heen en besloot daarom maar op stap te gaan met mijn kamergenoten (twee argentijnse meisjes, fransman, engelsman en mexicaan). Na het nuttiggen van mijn allereerste mexicaanse taco (keuze uit koeientong, sirloin, koeienlip of een mix van het vorige, ik wilde mijn smaakpupillen niet gelijk een hartaanval bezorgen en ben op safe gegaan, alhoewel het er heel appetijdelijk uitzag hoe de kok zich uitleefde op de koeientong met een hakmes), eindigden we in een salsa bar (zeiknat omdat er out of the blue een tropisch regenbuitje tevoorschijn kwam). Ik was impressed by de salsa skills van een gemiddelde mexicaan (zowel man als vrouw). Het lijkt wel of hun heupen van kraakbeen zijn ipv bot,Nederlandse mannen krijgen hier zonder twijfel een acuut minderwaardigheidscomplex.
Ik moet toegeven dat ik zelf ook aardig snel in de knoop zat toen ik de dansvloer opgetrokken werd door een mexicaan.

Na deze uitputtingsslag had ik totaal geen moeite met het sluiten van mijn oogluiken, na de beklimming van mijn stapelbed. Tijd om jezelf te vervelen heb je hier niet, gisteren stond namelijk in het teken van de tequila tour (met een busje naar het dorpje tequila, bezoek aan een tequila fabriek en een bescheiden proeverij, vergeef me als ik me niet alles vlekkenloos meer herinner).
Ons gezelschap bestond uit onze gids Miguel, een Amerikaans (is bezig met een wereldreis op zijn motor), twee aussies, twee mexicanen en een nederlands(!) meisje uit Tilburg. Leuke weetjes over tequila aka 'happiness in a bottle':
-tequila die we in Nederland nuttigen is doorgaan troep. Slechts 51% algave (de plant waar het van gemaakt is), in vergelijking met 100% algave tequila die ze hier gewend zijn.
-Sommige variaties: cocos, peer, noten, chocolade, caramel of cranberry tequila
-in plaats van een ordinaire 'salut' hebben ze hier een leuk rideltje voordat ze de Tequila achterover gooien.
Arriba, aboja, al centro y pa dentro, momento momento, que esto va lento. Este es un hidalgo y chingue su madre el que deje algo (moet hier ergens een filmpje van hebben, de vertaling is niet echt van noemenswaardige betekenis behalve de laatste zin 'chingue su madre el que deje algo', laat hierop je eigen fantasie maar de vrije loop!)
Miguel vond het heel belangrijk dat we alle soorten en smaken meerdere keren probeerden om op deze manier ons smakenpalet zo goed mogelijk te ontwikkelen. Met de jetlag nog lichtelijk in de benen en de tequila tot in mijn tenen sliep ik probleemloos van 7 uur savonds tot 7 uur sochtends (net voor de waternoodsramp)

Vandaag ga ik waarschijnlijk met de amerikaan een ritje op zijn motor maken! onze destination is een (helaas inactieve) vulkaan die we gister in de verte gespot hebben.
Noodzaak nu op ergens een helm op de kop te tikken!









some fun facts:
-geniaal, er rijden hier bus-trams, een mutatie van een bus op wielen gekoppeld aan een kabel (foto volgt snel)
-voetgangers stoplichten bestaan hier niet, het is 'groen' als het autostoplicht op rood staat.
-elke dag een gratis biertje op het vertoon van een bandje in het hostel
-more will follow!

adios amigos!!
(vergeef me als er ergens een onfortuinlijke spellingsfout zit)